วิธีสร้างบุญบารมี
บุญ คือ เครื่องชำระสันดาน ความดี กุศล ความสุข ความประพฤติชอบทางกายวาจาและใจ กุศลธรรม
บารมี คือคุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงยิ่ง มี ๑๐ คือ ทาน, ศีล เนกขัมมะ, ปัญญา, วิริยะ, ขันติ, สัจจะ, อธิษฐาน, เมตตา, อุเบกขา
วิธีสร้างบุญบารมีในพระพุทธศาสนามีอยู่ ๓ ระดับ คือการให้ ทาน การถือศีล และการเจริญภาวนา ที่นิยมเรียกกันว่า “ทาน ศีล ภาวนา”
การให้ทาน
การให้ทานหรือการทำทานนั้น เป็นการเสียสละทรัพย์สินของตนเองให้ผู้อื่น เป็นการสร้างบุญได้น้อยที่สุด แม้ว่าจะสร้างโบสถ์ สร้างวัด ไม่ว่าจะทำมากอย่างไรก็ไม่มีทางที่จะได้บุญมากไปกว่าการถือศีลไปได้ เพราะการทำทานสามารถฝากคนอื่นทำแทนได้ อย่างไรก็ตาม อานิสงส์ของการให้ทาน ทำให้เรามีทรัพย์ การให้ทานยังทำให้เป็นที่รักของผู้อื่น การให้ทานยังเป็นฐานบุญไปสู่การถือศีล
การถือศีล
การถือศีลนั้น อานิสงส์มากกว่าการทำทาน เพราะต้องทำเอง ฝากคนอื่นทำแทนไม่ได้ การถือศิลจะต้องควบคุม กาย และวาจา ไม่ให้ล่วงเกินผู้อื่น แต่ยังไม่ได้ควบคุมจิตใจ ยังอาจจะมีความโกรธ อาฆาตผู้อื่น จึงไม่มีทางที่จะได้บุญมากเกินไปกว่าการภาวนาไปได้ อานิสงส์ของการถือศีล คือ ทำให้เกิดความมั่นคงทางโภคทรัพย์ ตายแล้วก็จะได้ไปเกิดในที่ดี
การเจริญภาวนา
การเจริญภาวนา ซึ่งหมายถึง การนั่งสมาธิ เจริญสติ เพราะการนั่งสมาธิสามารถยกระดับเป็นฌาณ ต้องควบคุมทั้ง กาย วาจา ใจ ต้องควบคุมจิตใจให้ได้ สามารถกำจัดกิเลศ เป็นการพัฒนาจิตใจ กำจัดอวิชชา ให้ถึงขั้นเสวยวิมุตติสุข นำไปสู่นิพพานได้ หลุดพ้นจากวัฎฎสงสาร จึงเป็นการสร้างบุญบารมีที่สูงที่สุด ได้มากที่สุด
ในทุกวันนี้ เรารู้จักกันแต่การทำบุญโดยให้ทานอย่างเดียว เช่นการทำบุญตักบาตร ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า สละทรัพย์สร้างโบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ
ส่วนการถือศีล แม้จะได้บุญมากกว่าการให้ทาน ก็ยังมีการทำเป็นส่วนน้อย อานิสงส์ของสมาธินั้น มีมากกว่าการรักษาศีลอย่างเทียบกันไม่ได้ ซึ่งพระพุทธองค์ได้ตรัสว่า “แม้จะได้อุปสมบทเป็นภิกษุรักษาศีล ๒๒๗ ข้อ ไม่เคยขาด ไม่ด่างพร้อยมานานถึง ๑๐๐ ปี ก็ยังได้บุญกุศลน้อยกว่าผู้ที่ทำสมาธิเพียงให้จิตสงบนานเพียงชั่วไก่กระพือปีก ช้างกระดิกหู”
คำว่า “จิตสงบ” ในที่นี้หมายถึง จิตที่เป็นอารมณ์เดียว ถ้าทำได้พักเดียว พระท่านเรียกว่า “ขนิกสมาธิ” คือสมาธิเล็ก ๆน้อย ๆ สมาธิแบบเด็กๆที่เพิ่งหัดตั้งไข่ คือหัดยืนแล้วก็ล้มลง แล้วก็ลุกขึ้นยืนใหม่ ซึ่งเป็นอารมณ์จิตที่ยังไม่ตั้งมั่น สงบวูบลงเล็กน้อยแล้วก็รักษาไว้ไม่ได้ แม้กระนั้นก็ยังมีอานิสงส์มากมาย
โดยหากผู้ใดทรงจิตอารมณ์อยู่ในขั้นขณิกสมาธิแล้ว บังเอิญตายลงในขณะนั้น อานิสงส์นี้จะส่งผลให้ไปบังเกิดในเทวโลกชั้นที่ ๑ คือชั้นจาตุมหาราชิกา หากจิตยึดไตรสรณคมน์(มีพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์เป็นที่พึ่งอันสูงสุดด้วย ก็เป็นเทวดาชั้นที่ ๒ คือ ดาวดึงส์)
ถ้าสามารถรักษาความสงบของจิตได้นาน ถึงขั้นเป็นอุปจารสมาธิและฌาน
การทำสมาธิเป็นการสร้างบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่ ลงทุนน้อยที่สุด เพราะไม่ต้องเสียเงินเสียทอง ไม่ได้เหนื่อยยากต้องแบกหามแต่อย่างใด เพียงแต่คอยระวังรักษาสติ ควบคุมจิตมิให้แส่ส่ายไปสู่อารมณ์อื่น ๆ โดยให้ตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียวเท่านั้น การทำทานเสียอีกยังต้องเสียเงินเสียทอง การสร้างโบสถ์ วิหาร ศาลาโรงธรรมยังต้องเสียทรัพย์ และบางทีก็ยังต้องเข้าช่วยแบกหามเหนื่อยกาย แต่ก็ยังได้บุญน้อยกว่าการทำสมาธิอย่างเทียบกันไม่ได้
ขอบคุณบทความดีดี จาก vihan taweesak
แนะนำบทความ ตายแล้วเกิดใหม่ จริงหรือ
